Charakter dorosłych dzieci alkoholików

Termin Dorosłe Dzieci Alkoholików jest zazwyczaj używany wtedy, gdy pojawia się konieczność charakterystyki osób, które były wychowywane w rodzinach z problemem alkoholowym. Nie jest on przy tym wcale stworzony w sposób sztuczny. Musimy mieć świadomość tego, że to właśnie dzieciństwo jest uważane za kluczowe dla rozwoju tożsamości człowieka. Niestety, w rodzinie z problemem alkoholowym nie jest ono ani beztroskie, ani twórcze, a wiele konsekwencji takiego stanu rzeczy daje o sobie znać dopiero w dorosłym życiu dawnego dziecka.

Analizując rodziny, które funkcjonują poprawnie nie możemy nie dostrzec tego, że każdy z ich członków ma powierzone określone role społeczne, a jego zadaniem jest ich możliwie jak najlepsze wypełnianie. Niestety, mechanizm ten przestaje funkcjonować w tym samym momencie, w którym mamy do czynienia z patologią rodziny. Im poważniejszy jest kryzys, tym bardziej niestabilny jest system, a rodzina zaczyna koncentrować się na zupełnie innych zadaniach, które stawia sobie do wypełnienia. Największym problemem takiej rodziny jest niestabilność, okazuje się więc, że każdy z jej członków w pierwszej kolejności koncentruje się na tym, aby doprowadzić do ukrycia rzeczywistej przyczyny patologii. To właśnie dlatego dzieci w rodzinach z problemem alkoholowym dorastają z poczuciem niejasności, nieustannie towarzyszy im przy tym nie tylko wina i złość, ale również wstyd i strach. Wszystkie te uczucia pozostają z nimi także w dorosłym życiu, choć wstyd za rodziców-alkoholików przeobraża się często we wstyd za partnera. Co gorsza, dorosłe dzieci alkoholików nie tylko rzadko doświadczają radości, ale również nie potrafią pozwolić sobie na chwilę relaksu.

W zdecydowanej większości przypadków charakteryzuje je śmiertelna powaga przez co trudne jest nie tylko nawiązanie, ale również utrzymanie z nimi relacji. Innym problemem jest ich poczucie własnej wartości, jest ono bowiem już od dzieciństwa bardzo niskie. W efekcie osoby takie nieustannie szukają potwierdzenia siebie na zewnątrz, a jednocześnie wychodzą z założenia, że pomoc ze strony innych osób zwyczajnie im się nie należy. Przekonanie o tym, że wszystko muszą zrobić samodzielnie przekłada się nie tylko na problemy z elastycznością, ale także na lęk przed porażką sprawiający, że w życiu dorosłych dzieci alkoholików tak wiele jest spraw niedokończonych. Jest to o tyle trudne, że mamy do czynienia z osobami, które nie mają zwyczaju mówienia o sobie, reguła „nic nie mówić” jest bowiem wyniesiona z domu rodzinnego jako pozornie sprawdzająca się w odniesieniu do alkoholika.